Een reed-contact bestaat simpelweg uit twee heel dunne metalen lipjes die in een glazen buisje naast elkaar zitten.
Er zijn twee soorten reed-contacten (NO, normally open en NC, normally closed), afhankelijk van het feit of de lipjes geen of juist wel contact met elkaar maken in de uitgangssituatie. Wanneer je er vervolgens een magneetje naast houdt, worden de twee lipjes tegen elkaar of juist uit elkaar geduwd.
Een reed-contact (type NO, normally open). Het bestaat uit een glazen buisje met daarin twee metalen lipjes die naast elkaar liggen. Houd je er een magneetje naast dan worden de lipjes naar elkaar toe getrokken en maken ze contact.
Het eenvoudigste is een deuralarm met bijvoorbeeld een batterijtje en een zoemer. In de beginsituatie, als de magneet op de deur zich dicht naast het reed-contact bevindt dat in het kastje op de deurpost zit, worden de lipjes uit elkaar geduwd. Als de deur opengaat en de magneet niet meer naast het contact zit, komen de lipjes tegen elkaar en wordt er een stroomkring gesloten zodat het zoemertje afgaat.
Slimmere deuralarmen werken andersom en gebruiken daarvoor reed-contacten van het ‘NO’-type. Wanneer de deur dicht is en de magneet naast het contact zit, is de stroomkring gesloten. Het alarm gaat pas af als de stroomkring verbroken wordt. Dus ook als de deur gesloten blijft, maar bijvoorbeeld de draden doorgeknipt worden, gaat het alarm alsnog af.
Inmiddels wordt in veel gevallen (vooral in de industrie) de Hall-sensor gebruikt in plaats van het Reed-contact.